گفتیم که ولایت به معنای "فرمانروائی محبت" است که این دو معنا در آن واحد 

در واژه "ولایت" حضور دارد. و نیز گفتیه ایم که ولایت مرد بر زن است که امری  

دنیوی است و ولایت زن هم در مرد است که امری نامرئی و باطنی است. و این  

دو امری واحد و متقابل است که به یک میزان یا وجود دارد و یا ندارد در درجات  

متفاوت. و این اساس سعادت زناشوئی و استحکام خانواده است . 

و اما مجرای عملی القا و پذیرش متقابل این ولایت بدون تردید همان همخوابگی 

 و رابطه جنسی است که بر اساس آن امر ازدواج لازم و ممکن میشود و راز  

بقای بشر بر روی زمین است. 

در یک کلام بمیزانی که رابطه جنسی بین زن و شوهر دارای تمکین و تمایل و  

عطوفت و گذشت متقابل است و برخورداری متقابل ممکن می شود ولایت  

زناشوئی هم در این رابطه رخ میدهد و امری قلبی می گردد همانطور که صدق  

و صمیمیت هم از محصولات این رابطه و ارزشهای زندگی مشترک است. 

کلَ صداقت و عزت و لذت و همدلی متقابل زندگی زناشوئی معلول سلامت  

رابطه جنسی است که این امر نیز معلول و اجر رابطه ای مومنانه و با تقوا در  

کل زندگیست. در غیر اینصورت رابطه جنسی بسوی بی میلی و افسردگی و 

عذاب میرود و این سرآغاز نابودی ولایت زناشوئی است و نابودی همه ارزشهائی 

که باید در خانواده حضور داشته باشد. 

بنابراین مسائل جنسی بخودی خود هیچ راه حل فنی یا روانشناختی و پزشکی 

 ندارد. 

از کتاب فلسفه آدم و حوا." خودشناسی جنسی"...تالیف دکتر علی اکبر خانجانی